دوشنبه 89 آذر 8 , ساعت 11:2 صبح
روز است و شب می شود
روزها می گذرند
در پی آن شبها
در فکر فرار از حال من اند
در این گذرگاه زمان
همه چیز تغییر میابد
ولیکن این منم که
بی تغییر در حال پرپر شدنم
دل به هر که بندم
خویش کسی دارد
روزها در گذرند
لیک من در هوای ویران شدنم
بهاری ندارم
بهار برای من خزان است
روزها در گذرند
من درین گذرگاه زمان
غافل از پیری دل خویشتنم
سودی نبردم از زندگانی
که خویش مضر بر حال خویشتنم
روزها می روند
در راه خویش جوانیم را می درند
کلافه از روزها
به دیوار بلند شب تکیه دادم
خوراکم ستاره
چراغم ماه
اما بعد لحظه ای
نه زیاد
شب در حال فرار
از فکر من جای خویش را
به روز می سپارد
و به کار هر روز
من فرار ز روز
و شب فرار می کند ز فکر من
روزها در گذرند
عمر غریبه بی سود می گذرد
روزها در گذرند . . .
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |